Day 3

1 juni 2017 - Rubiães, Portugal

Deze ochtend vroeg vertrokken want het ging een lastige klim worden, eerst toch nog even een goed ontbijtje na een paar km, heerlijk, eitjes met wat tomaten, koffie en verse fruitsap, daarna waren we pas echt vertrokken, na 9km ook nog even een ruststop gedaan om dan aan het echte werk te beginnen.... en hard werken was het... doir het bos waar zelfs fietsers niet meer konden fietsen en dus ook hun fiets moesten dragen omdat er zoveel oneffen stenen op ons pad waren, waren we begonnen voor een klim van ongeveer 6km, heb vandaag echt ontdekt dat ik vrij goed ben in al het klimwerk. 1 keer boven helemaal kapot was de beloning daar... een fenomenaal uitzicht !!!! Het gaat ééntje zijn die ik niet snel zal vergeten, toen besefte ik ook "dit ga ik nog is doen maar langer" alle emotie van de afgelopen maanden overviel me ook tot er tranen in mijn ogen stonden, een 15 min later was ook mijn moeder boven gekomen, ook even helemaal kapot, daar zaten we dan samen boven op de berg te bekomen van de enorme inspanning die we geleverd hadden, het goede was dat we nu enkel nog naar beneden konden. Ongeveer een 45 min wandelen van onze eindbestemming was er ineens een klein resto'tje waar ze een BBQ hadden aanstaan, gedreven door de lekkere geuren zijn we gestopt, idd die mensen waren kip aan het grillen en in combinatie met een lekkere salade en lekker vers geperste appelsiensap kon ons geluk niet meer op. Toen we op onze bestemming aankwamen maakte we direct de beslissing om vandaag is niet met 20 op een kamer te slapen maar om een andere hostel te pakken waar we maar met 4 mensen zijn en enkel met 2 op een kamer, toen we een douche namen waren we zooooo blij dat we ons konden afdrogen met een "echte" handdoek. Zo zie je maar waar je al niet blij mee kunt zijn in het leven. Ik vind het echt ongelooflijk wat het nu al na 3 dagen allemaal met me doet, ge-emotioneerd ik kan zijn van alles wat er rond me gebeurd als ik er bij stilsta. We besloten ook vrij direct om vandaag zelf te koken, heerlijke pasta gemaakt en nog een goed gesprek gehad samen, ik kwam vandaag vooral tot de conclussie dat het ok is om het niet altijd met elkaar eens te zijn maar dat mijn moeder en ik gewoon een top team vormen.